​​​​​​​เรื่องผี!!

[Marinas]

เรื่องผี  สั่นประสาท หลอนได้โล่ : เรื่เรื่องผี ที่กำลังจะเล่าดังนี้ เกิดเรื่องราวของผม ที่ยังอยู่ในช่วงวัยมัธยม ที่ด้วยความซุกซน แล้วก็ค่อนข้างซุกซน กระทั่งทำให้ไปเจอดี เขาให้อย่างจังกับเรื่องราวความหลอนของห้องดนตรีไทย ที่ไม่บางทีอาจ..ลืมอย่างยิ่งจริงๆ 


เรื่องราวมันเริ่มจาก...

สำหรับ เรื่องเล่าผี ของผม..มันเริ่มจากที่ผมยังอยู่ ในช่วงมัธยมอยู่เลย ซึ่งโรงเรียนที่ผมเรียนนั้นออกจะที่จะเก่า และก็มีอายุไม่ต่ำลงมากยิ่งกว่า 100 ปีซึ่งถือว่าเป็นอีกหนึ่งสถานที่เรียน ที่มีประวัติศาสตร์ที่ไปที่มาอย่างยาวนาน จึงไม่แปลกใจที่จะมีเรื่องมีราวร้อนๆแบบนี้ เกิดขึ้นแต่ไม่คิดเลยว่า ตำนานเรื่องผีในห้องดนตรีไทยนั้น จะโดนเข้าจังๆกับผมอีกด้วย... 


อุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีไทยทั้งหมดทั้งปวงของโรงเรียน ถูกเก็บเอาไว้ภายในห้องดนตรีไทย ซึ่งลักษณะห้องเป็นห้องเล็กๆที่อยู่ข้างเวทีในหอประชุม โดยในห้องนอกจากอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีไทยแล้วนั้น ยังมีเศียรครู เสริมแต่งอยู่ ที่ผนังคงจะเกือบจะๆ10 เศียรอย่างยิ่งจริงๆ ซึ่งผู้ใดที่เป็นคุณครูสายการเล่าเรียน หรือไม่ใช่การแสดงบนเวที จะมีตู้พระธรรมลายรดน้ำ จากสมัยใกล้ๆเครื่องดนตรีอยู่ ซึ่งคนใดกันแน่ที่มีเซ้นส์ก็จะรู้ได้โดยทันทีว่า ห้องเหล่านี้มีพลังงาน บางสิ่งบางอย่างอยู่แน่นอน


ซึ่งทุกคนในสถานที่เรียนต่างเข้าใจดี ว่าห้องนี้เป็นห้องที่ค่อนข้างจะน่าสะพรึงกลัว อย่างยิ่ง แต่ดูเหมือนด้วยความรั้น ในวัยเด็ก ซึ่งในช่วงนั้นก็เรียกได้ว่าไม่ค่อยได้คิดอะไร เล่นกีฬา จีบสาว ไปวันๆก็ทำให้เรื่องราวพวกนี้ แปลงเป็นเรื่องขบขันที่ถูกเอามาหลอก สหายหรือมากล่าวเล่าเกินจริง จนไม่ได้คิดอะไรมากนักนั่นเอง


แต่แล้วเย็นวันหนึ่ง ในช่วงใกล้สอบสถานที่เรียนได้จัดแจง ปิดสถานศึกษาไว ก็เลยทำให้การเลิกเรียนไวเลย ทำให้ผมนั้นไปยังห้องประชุมกับเพื่อนพ้องๆเพื่อรอเรียนดนตรีไทย ซึ่งเป็นกิจกรรมเรียนพิเศษ หลังเลิกเรียน เราได้ทำไปจับประตูห้องแล้ว พบว่าห้องดนตรีไทยนั้น ล็อกอยู่เลย ทำให้ควรต้องนั่งรอครูที่บันไดข้างเวทีแม้กระนั้นอยู่ๆก็มีเสียงหนึ่งผมลงขึ้นมาใช่แล้ว เป็นเสียงเพลงไทยที่ดังขึ้น ในห้องเสียงระนาดลำขึ้นมาเลย เรื่องเล่าผี

พวกเราทั้งยัง ห้องต่างมองหน้ากัน รวมทั้งความข้องใจก็เกิดขึ้นอยู่ๆหัวหน้าห้องก็ได้พูดว่าห้องล็อคไม่ใช่หรอหรือ อาจารย์ อยู่ด้านในห้องกันแน่ ก็เลยทำให้หัวหน้าห้องของพวกเรา ได้เดินเข้าไปดูที่ห้องกับแปลงเป็นว่าห้องดนตรีไทยนั้น ยังล็อคอยู่

ผมจึงได้นอนเอาหน้า ไปแนบกับพื้นเพื่อมองลอดใต้ประตูเข้าไป ซึ่งผลออกมาว่าในห้องไม่มีใครอยู่เลยแต่เพลงโหมโรงของระนาด ก็เป็นเพลงที่มิได้ถูกบันทึกเทปเอาไว้ รวมทั้งเป็นเพลงที่สัมผัสได้ทันทีว่าเป็นการเล่นสดด้วย เครื่องดนตรีวงมโหรีอีกทั้งชุดนั่นเอง

บวกกับบรรยากาศ ในช่วงตอนเย็นที่เงียบสงัดของสถานที่เรียน โดยที่มีกันอยู่ไม่กี่คนที่นั่งอยู่บนเวทีก็ทำให้บรรยากาศนั้น วังเวงรวมทั้งเริ่มน่าสะพรึงกลัวขึ้น จึงทำให้นี่เป็นอีกหนึ่งจุดที่สร้างความรู้สึกแปลกๆรวมทั้งสร้างอารมณ์มาคุ ให้กับเพื่อนๆต่างทุกคนเงียบกันหมด แล้วก็ต่างมองหน้ากัน

อยู่ๆเพื่อนฝูงผู้หญิง ในห้องเริ่มมีลักษณะอาการสั่นกลัว แล้วก็ร้องไห้ในทันทีทันใด และผมมั่นอกมั่นใจได้เลยว่ามันควรมีเรื่องเหนือธรรมชาติเกิดขึ้นอย่างแน่แท้ รวมทั้งรู้สึกแปลกจากเพลงที่โฮม รวมทั้งได้ยินมันไม่ธรรมดาเลยทีเดียวซึ่งผมกล้าประกันเลยว่า เพลงที่เราได้ยินนั้น เป็นเพลงสดที่ถูกบรรเลงขึ้น รวมทั้งรู้สึกถึงทำนองที่แปลกออกไป โดยที่พวกเราไม่สามารถที่จะอธิบายได้ เรื่องผี

แต่ด้วยความไวลำพองของผม ที่ดูราวกับว่ายังคงตลกโปกฮา กับสหายหญิงที่ร้องไห้อยู่และไม่ได้คิดอะไรมากไม่น้อยเลยทีเดียวนัก และไม่ใช่ผู้ที่กลัวเรื่องอะไรแบบนี้ หรือ โลกสวยเยอะมาก นักผมเลยบอกเพื่อนฝูงไปว่าไม่เป็นไรหรอกพวกคุณครู ในอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีไทยเขามาอยู่ เป็นเพื่อนเรา เพราะห้องประชุมนั้น ออกจะที่จะเงียบแล้วก็เปลี่ยวมากมายนั่นเอง เล่าเรื่องผี

แต่ว่าดูท่าบรรยากาศจะมิได้ดีขึ้นเลย เพื่อนพ้องๆผู้หญิงต่างพากันร้องไห้และก็สั่นกลัว รวมทั้งผมก็คิดในใจว่า เพราะเหตุใดพวกมันไม่วิ่งออกไป หรือวิ่งหนีไปแต่ด้วยบรรยากาศ ก็อาจรู้เรื่องได้ว่าแขนขาสั่นคงไม่สามารถกล้า วิ่งไปไหนได้นั่นเอง ซึ่งผมเองก็เริ่มรู้สึกขนสันหลัง "ลุกวาป" อย่างบอกผิดด้วยเช่นเดียวกัน 

แม้กระนั้นจากนั้น ราว 10 กว่านาคราวหลังจากที่เราได้ยินเพลงอยู่ๆกลอนประตูห้องก็ปลดล็อคขึ้นมา ทันที ทุกคน ต่างกรีดแล้วก็ด้วยความตระหนกตกใจ และประตูห้องเปิดออกมาถึงแม้ว่าไร้คนอยู่ในห้อง ซึ่งผมหันไปดูก็ไม่เห็นคนใดอยู่ด้วย เช่นกัน ภายหลังที่อยู่ๆประตูก็เปิดขึ้นมาเองทุกคน ในห้องต่างพากันวิ่งออกมา โดยที่ไม่ได้นัดแนะต่างโหวกเหวกโวยวาย และกรีดร้องกันด้วยความกลัว

ด้วยความที่เป็นวัยแก่นแก้ว รวมทั้งผมเป็นคนเดียวที่มองเข้าไป ในห้องก็มิได้เห็นอะไรแต่ว่าอยู่ๆก็มองเห็นเงาแปลกๆวิ่งเข้าไป ในเครื่องดนตรี ซึ่งผมรู้ได้ทันทีว่ามันไม่ใช่เรื่องธรรมดาอย่างแน่นอน แล้วก็มันสร้างความขนลุกให้กับผมได้อีกด้วย เล่าเรื่องผี

ภายหลังที่มีเสียงกรีดร้อง และก็ดังอีกทั้งสถานศึกษา กระทั่งทำให้พวกครูและอาจารย์ต่างพากันมาดูว่ากำเนิดอะไรขึ้นรวมทั้งเราก็ได้ ทำเล่าราวทั้งหมดให้ฟัง จนถึงทำให้คุณครูที่โรงเรียนนั้น ต่างมองหน้ากันแล้วก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ให้ทุกคนใจเย็นๆเดี๋ยวพรุ่งนี้ เราจะทำบุญทำกุศลใหญ่กันดีกว่า...

ต่อจากนั้นพวกเราก็มิได้ เคยเข้าไปในห้องดนตรีไทยอีกเลย ถ้าเกิดเรียนดนตรีไทยจริงๆพวกเราจะเอาอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีมาไว้ที่บนเวที และก็จะไม่เข้าไปในห้องนั้นอีก ถึงแม้อาจารย์จะใช้ให้ไปเอาของทุกคนต่างมองหน้ากัน รวมทั้งปฏิเสธคุณครูทันทีหรือรวมไปถึงการขนของ หรือ ขนเครื่องดนตรีไทย กลับเข้าห้องก็จำเป็นที่จะต้องไปกันทีละหลายท่านอีกด้วย 

ต่อจากนั้นเรื่องราวพวกนี้ ก็เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่ ยังคงเล่ากันอยู่และเป็นเรื่องที่บอกเลยว่าไม่อุปทานกลุ่มอย่างแน่แท้ เนื่องจากว่าสหายกว่า 30 คนภายในห้องที่นั่งกันอยู่ตรงเวที เพื่อรอคอยเข้าชั้นเรียนดนตรีไทยนั้นต่างได้ยินเสียง เป็นที่เดียวกันนั่นเอง รวมทั้งประเด็นนี้ก็เปลี่ยนเป็นเรื่องขนหัวลุกของรุ่นเราเลย ว่าเป็น รุ่น "ผีดนตรีไทย" เรื่องเล่าผี �������เรื่องเล่าผี