การที่พวกเราเจอกันเป็นเพราะпรรม มันไม่ใช่บังเอิญ

[Prichas]

กร ร ม นั้นจะพาคนทั้งสองมาเจอกันในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง รวมทั้งถ้าเกิดหมดก ร ร ม ไม่อย ากจากคงจะจำต้องจาก

สิ่งไหนที่เราทำมา ไม่อย ากพบก็จำต้องพบ ไม่อย ากจากก็ต้องจาก นี่แหละหนา ที่เรียกว่า ก ร ร ม


ดังนั้น การที่เราโดน ทำ จากบุคคลอื่น ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ มันได้ผลของมือ ร ม ที่พวกเราทำมาก่อนนี้


ถึงจะเป็นเรื่องที่พิสูจน์ได้ย าก เนื่องจากว่าอยู่นอกจากวิสัยของคน ที่จะรับทราบได้

เหมือนแร งโน้มถ่วง ที่ดึงพวกเราไว้บนผืนโลกโดยที่เราไม่รู้ตัว หรืออากาศ ถึงจะมองไม่เห็นซึ่งก็มีอยู่จริง

เว รกร ร ม ก็เช่นเดียวกัน ทุกการกระทำนั้นส่งผลลัพธ์อยู่แล้ว ถึงเราจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม

เมื่อพวกเราเข้าใจดีแล้ว ไม่อย ากที่จะสร้างแขน ร ม กับเขาต่อไป ไม่อย ากให้เขามาทำร้ ายอีก

เราก็จะต้องฝึกฝนที่จะยกโทษ ปล่อยเขาออกจากหัวใจ เลิกสร้างกร ร ม

ส่วนตัวเขาจะสำนึกมั้ย ให้คิดซะว่า เราให้อภัยเราได้บุญ


ส่วนเขาก็คงจะได้รับแขน ร ม ที่เขาทำ โดยที่เราไม่มีส่วนเกี่ยวเนื่องใดๆกับเขา

ราวกับคำที่ว่า "บุญผู้ใดกันแน่..แขน ร ม มัน"

ตามหลักคำสั่งสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ท่านตรัสไว้ว่า ความบังเอิญนั้นไม่มีจริง

เพราะว่าทุกสิ่งล้วนจะต้องมีแหล่งที่มา โน่นเป็น ตัวแขน ร ม ที่นำพามา

แม้กระนั้นเมื่อพามาเจอกันแล้ว ต่อไปเป็น เราเองจะเป็นคนกำหนด

กำหนดให้ดีก็ร่วมกันทำดี จะกำหนดให้มันแ ย่ ก็ทำร้ ายซึ่งกันและกัน ก็อยู่ที่เรา

การพบเจอกันในตอนนี้ เป็นผลของมือ ร ม ในสมัยก่อนที่ผ่านมา

แต่ชีวิตจะคืออะไร ในอนาคต คือผลของมือ ร ม ที่เราทำในวันนี้
пรรม
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13571/