ผู้ที่บรรลุเป้าหมาย เป็นเจ้าคนนายคนมักจะคิดอย่างงี้

[Panitsupa]

ขณะที่ยังเป็นนักเรียน คนจำนวนไม่น้อยต่างเชื่อเสมอว่าถ้าได้ตั้งใจเรียน สอบติดคณะที่ใช่

ยิ่งได้โอกาสได้งานที่ดี ค่าตอบแทนรายเดือนที่ดี และก็ยิ่งเป็นอาชีพที่ผู้ใดก็รู้จักดังเช่น ข้าราชการ, วิศวกร


นักธุรกิจยิ่งน่าภูมิใจไปใหญ่ เพราะว่านอกเหนือจากค่าตอบแทนรายเดือนที่ได้ ส ม น้ำ ส ม เ นื้ อ มีเยอะมากๆพอที่จะจุนเจือ


ครอบครัวได้ มีสวัสดิการรองรับให้เป็นสุขยังเป็นอาชีพที่จัดว่า "มีหน้ามีตา" คนไหนกันแน่ก็ต้อนรับกันหมด

แต่ว่าในโลกของข้อเท็จจริงแล้ว อาชีพที่ "มีหน้ามีตา" ในสังคม ไม่ได้เหมาะกับทุกคนเสมอ

และก็ในแต่ละอาชีพ เขาก็มีการกำหนดอัตรารับสมัครแต่ละปีที่ออกจะจำกัดน่ะสิ !

"แล้วจะเรียนไปเพราะเหตุใด ถ้าเกิดสุดท้ายก็ได้งานที่ไม่ตรงสาย/ งานที่น้อยคนจะรู้จัก/ เงินเดือนที่ไม่ได้เยอะมากอะไร ?"

คำถามนี้จะได้คำตอบที่ เ ค รี ย ด มากเลย เพราะเหตุว่ามันเต็มไปด้วยความหวังที่มีความคิดว่า

"พวกเรามีทางเลือกอยู่ไม่กี่อย่างในชีวิต" แต่ว่าถ้าเกิดลองเปลี่ยนเป็นความคิด "ฉันทำงานอะไรก็ได้


ไม่ว่าจะตรงสายหรือไม่ก็ตาม" มันบางทีอาจมองประโยคขี้แพ้ในสายตาบางคน


แต่ว่าถ้าเกิดคิดๆดูแล้ว มันได้เรื่องพอใจ เยอะแยะกว่าการตั้งข้อซักถามแบบแรกเนื่องจากว่าข้อเท็จจริงของชีวิตเป็น

1. มนุษย์ทุกคนมีความรู้ความเข้าใจในตัวเอง "ผิดแผก" กันไปเราไม่มีความจำเป็นต้องเก่งเหมือนกันหมด

2. ในรั้วสถานที่เรียน- ม ห า วิ ท ย า ลั ยต่อให้เราได้เรียนกับอาจารย์ที่เก่งขนาดไหน

ขอบเขตความรู้มันก็เป็นเพียงวิชาความรู้ในรั้วเท่านั้นโลกของวัยผู้ใหญ่ที่โตขึ้น เรายังจำต้องรู้เรื่องอีกมากมาย

เรียนรู้กันอีก ย า ว ลองผิดลองถูกกันอีกมากฉะนั้น จะมา ฟั น ธ ง ว่าเรียนมาสายวิทย์

จะต้องดำเนินงานสายวิทย์ เรียนสายภาษาต้องทำงานสายภาษา มันก็ผิดเสมอไป

3. มันคือเรื่องปกติที่มนุษย์เราจึงควรวิ่งตามหาสิ่งที่ "ใช่"

เบาๆเรียนรู้ เบาๆปรับตัวไป สิ่งที่พวกเรากำลังสนุกสนานในตอนนี้ บางทีอาจจะยังไม่ใช่ที่สุด

สิ่งที่พวกเราเก่งตอนนี้ ในในภายหน้า มันอาจเป็นแค่เพียงความทรงจำ

เนื่องจากว่าอาจมีหลายสาเหตุให้คิดมากขึ้น อย่างเช่น ควรต้องพับแผนการศึกษาต่อเอาไว้

เพราะเหตุว่าเงินน้อยเกินไปจำต้องปฏิบัติงานหาเงินก่อน และหลังจากนั้นก็ค่อยไปเรียนศิลปะที่เราถูกใจ ...

เราจะต้องมองจังหวะของชีวิตด้วย (สิ่งที่จำเป็นของชีวิตแต่ละช่วง


4. สิ่งที่พวกเราเรียนมาเป็นสิบเป็นร้อยกว่าวิชา มันคือ "การหลอมหลอม" หลายวิชาไม่ได้

สอนเราทางตรง แต่ให้เราค่อยๆซึมซับจุดเด่นแต่ว่าอย่างไปเอง ยกตัวอย่างเช่น ฝึกหัดความอดทน, ฝึกความวิจิตร,

ฝึกทักษะการเข้าสังคมในคราวหนึ่งที่พวกเราไม่เห็นคุณประโยชน์ว่าจะใช้อะไรได้จริง เพียงพอโตขึ้นอีกหน่อย

มันก็ควรมีบ้างแหละที่เราคิดอะไรขึ้นมาจนต้องไปพบ อ่ า น ปัดฝุ่นตำราเรียนอีกครั้ง

ทุกความรู้ที่พวกเราได้รับ ไม่เคยสูญเปล่า เพียงแค่พวกเราไม่เห็นค่ามันเอง ลองนึกถึงให้ดีสิ !

5. มนุษย์เราจะต้องมีโอกาสให้กับชีวิตไว้หลายด้าน หรือ "มีแผนสำหรับการสำรอง"

เพื่อไม่เป็นการปิ ด กั้ นตัวเองกระทั่งเกินความจำเป็น ดังเช่น หากวุฒิที่พวกเราเรียนมามันหางาน ย า ก จะยอมรึเปล่าที่เอาวุฒิต่ำกว่านี้หางานไปก่อน?

ถ้าหากเรามิได้อาชีพนี้ พวกเรายอมได้รึเปล่าที่จะทำอาชีพอื่นไปพลางๆก่อน?

ความฝันสิ่งที่ใช่ มันไม่ควรเป็นสิ่งที่ได้เช่นหัวใจในทันทีมันคือเรื่องปกติมากๆที่ต้องแลกเปลี่ยนกับความอ่อนเพลีย

ความ พ ย า ย า ม หลายเท่าตัว ก็เลยไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรแม้จะพบว่าเพราะเหตุใด ห ม อ

บางคนถึงแต่งเพลงได้?

เพราะเหตุใดบางคนเรียนวิชาชีพแต่มาเป็นศิลปิน?

เพราะเหตุไรบางบุคคลเรียนไม่จบแม้กระนั้นประสบความสำเร็จ?

ถ้ายังไม่เข้าในข้อนี้ ทดลองย้อนกลับไป อ่ า น ข้อ 4 อีกครั้งขึ้นชื่อว่า "ความรู้" เราได้รับมา

ถึงจะไม่ใช้ในทันทีทันใดก็ไม่สมควรเสียดาย ขึ้นชื่อว่า "ความฝัน" ถึงจะยังไม่ใช่ในวันนี้

ใช่ว่าวันหน้าจะไม่มีทางเป็นไปได้ มันอยู่ที่ตัวเราล้วนๆว่า... "รู้ตัวดีไหมว่าทำอะไรอยู่?" และก็

"พร้อมจะยืดหยุ่นกับทุกเหตุการณ์ชีวิตรึเปล่า?"

อย่ าลืมว่า...โลกเรากลม และก็มีหลายมิติ ใช่ว่าควรต้องดูเพียงแค่ด้านเดียว
ทำงานไม่ตรงสาย
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13507/
คำค้นหา : ข้อคิดชีวิต