สิ่งที่แม่โกหกพวกเราเสมอมา (แล้วคุณจะรักแม่มากยิ่งขึ้น)

[PostDD]

พอเพียงขาดเงิน คนแรกที่นึกถึงหมายถึงพ่อรวมทั้งแม่

แต่ว่าเมื่อมีเงินคนแรกที่นึกถึงเป็นแฟนแล้วก็เพื่อนพ้อง

หนแรก

เรื่องราวได้เริ่มขึ้นตั้งแต่ในขณะที่ผมยังเป็นเด็ ก ผมเกิดในครอบครัวที่ย ากจนถึง หลายครั้ง

ที่ไม่มีอาหารพอเพียงสำหรับทุกคนเวลากินข้าว แม่จะแบ่งข้าว


ส่วนของแม่ให้ผม แล้วก็พูดว่า"ทานไม่น้อยเลยทีเดียวนะลูก แม่หิวเท่าไร" คราวแรกที่แม่โ ก ห ก ผม

ครั้งที่สอง

ผมโตขึ้น แม่ของผมที่แสนขยัน มักจะหาเวลาว่างไปตกปลาที่แม่น้ำใกล้ๆบ้านนี่แหละ

แม่หวังจะให้ผมได้รับอาหารที่มีประโยชน์ ต่อสภาพร่างกายบ้าง

แม่จะต้มปลาที่ตกได้ทำเป็นของกินซึ่งผมถูกใจรับประทานมาก ตอนที่ผมรับประทานต้มปลา

แม่จะนั่งข้างๆผมเล็มกิน เศษเนื้ อ ปลาที่ติดอยู่ตามก้าง


ผมรู้สึกซาบซึ้งครั้งใดก็ตามผมพย าย ามแบ่งเนื้ อปลาให้แม่ทานบ้าง


แต่ว่าแม่ปฎิเสธตลอด แม่กล่าวว่า "ลูกกินเถอะ แม่ไม่ค่อยถูกใจรับประทานเนื้ อปลานักหรอก"

ครั้งที่แม่ของผม 2 ได้โก ห ก ผม

ครั้งลำดับที่สาม

เมื่อผมเรียนอยู่ชั้นมัธยม แม่ทำงานหนักกว่าเดิม เพื่อจะหารายได้มาให้ผมเรียน

และค่าใช้จ่ายทั้งหมดทุกอย่างในบ้าน บางโอกาสผมตื่นมากมายลางดึกดื่น

ผมมองเห็นแม่ยังคงนั่งดำเนินการอยู่ มีเพียงแค่แสงเทียนเล่มเล็กๆเท่านั้นที่อยู่เป็นเพื่อนแม่

"แม่ครับ..นอนเถอะครับผมมันดึกมากแล้ว" ผมกล่าวกับแม่

และแม่ยิ้มแล้วก็บอกกับผมว่า"ลูกนอนเถอะ แม่ยังไม่ง่วง"

ครั้งที่ 3 แล้วที่แม่โก ห ก ผมเหมือนปกติ

ครั้งลำดับที่สี่

ในวันสอบวันสุดท้าย แม่มาเป็นกำลังดวงใจให้ผม แม่นั่งรอคอยผมท่ามกลางแสงตะวันแรง

ของเที่ยงวันอยู่นานพอเหมาะพอควร เมื่อระฆังดังส่งสัญญาณว่าการสอบสิ้นสุดลง


ม่าม้า จะเอาน้ำหวานเย็นๆมาให้ผม จากกระติกที่แม่ได้จัดแจงมา


มันเป็นน้ำหวานที่มีรสเข้ม แต่ความรักของแม่ผมเข้มกว่า

เนื้ อตัวของแม่โชกเปียกไปด้วยเหงื่อ ผมยื่นแก้วให้แม่และก็บอกให้แม่ดื่มด้วยกัน

แต่แม่บอกว่า "ดื่มเถิดลูก แม่ไม่กระหาย" นี่เป็นครั้งที่ 4 แล้ว

ครั้งที่ห้า

รวมทั้งภายหลังที่พ่อผมเสี ย ชีวิตเพราะโ ร ค ร้ าย คุณแม่ของผมต้องแบกรับภาระ

ค่าใช้จ่ายทั้งสิ้นคนเดียว ครอบครัวของเราดำเนินไปอย่างลำบากมากขึ้นเรื่อยๆ


ไม่มีทางไหนเลยที่ผ่านไปอย่างไม่ท ร ม า น เพื่อนบ้านที่เห็นความเป็นไปของครอบครัวเรา

ก็ยื่นมือเข้ามาช่วยบ้าง บางบุคคลก็ชี้แนะให้แม่แต่งงานใหม่แม้กระนั้น แม่ก็ไม่ยอมรับตลอดพร้อมกับกล่าวว่า

"ฉันไม่ต้องการความรักเลย" แม่โก ห ก เป็นครั้งที่ 5

ครั้งที่หก

เมื่อผมได้เรียนจบแล้วรวมทั้งได้งานทำ มันก็ถึงเวลาที่แม่จะได้พักผ่อนบ้าง แต่ว่าแม่ดูเหมือนจะไม่ต้องการ

แม่ตื่นแต่เช้าไปขายผักที่ตลาด เพื่อจะมีเงินสำหรับใช้จ่ายส่วนตัว

แม่ ไม่เคยสารภาพเงิน ที่ผมได้จากการทำงาน ส่งไปให้

แม่ส่งคืนมาให้ผมด้วย แม่พูดว่า "แม่มีเงินพอใช้อยู่นะลูก" ครั้งที่ 6 ที่แม่โก ห ก

ครั้งที่เจ็ด

จากการช่วยสนับสนุน จากองค์ก รแห่งหนึ่ง ผมเข้าห้องเรียนต่อปริญญาโทในมหาวิทย าลัย

ที่มีชื่อของประเทศ เมื่อผมสำเร็จการศึกษาก็เข้าทำงานต่อเลย ด้วยค่าตอบแทนรายเดือนที่สูงลิ่ว

และผมตั้งอกตั้งใจจะพาแม่มาดำรงชีวิต อย่างสุขสบายกับผม

แต่ว่าแม่ผมท่านไม่อยาก ไม่รบกวนผม แม่ กล่าวกับผมว่า

"แม่ไม่เหมาะสมกับชีวิต ในเมืองหลวง เลยลูก" ครั้งที่ 7 แม่โก ห ก อย่างเดิม

และก็ครั้งที่แปด

เพียงพอแม่เฒ่าตัวลง ก็จำต้องเข้ารักษ าตัวในโร งพย าบาลเพราะโร ค ม ะ เร็ ง เพียงพอผมรู้ข่าว ก็รีบกลับมาหาแม่ในทันที

แม่นอนอย่างเมื่อยล้าหลังจากการ ผ่ า ตั ด แม่มองแก่ลงไปมากเลย แม่มองดูผมด้วยสายตาที่แสดงได้ว่าคุณรัก

แล้วก็ต้องการจะได้เจอผมมากที่สุด แม่พย าย ามยิ้มให้กับผม แม่ผอมบางมากมาย และก็มองอ่อนแอ

โร ค ร้ า ยได้ทำล า ย ร่างกายของแม่สุดที่รักของผมไปมาก แล้วก็ผมมองแม่ด้วยน้ำตาอาบหน้า

ผมเจ็ บป วดจั บหัวใจ เนื่องจากว่าการได้มองเห็นคุณแม่หวานใจอยู่ในสภาพนี้

แม่ได้มองหน้าผมและกล่าวกับผมว่า "อย่าร้องให้เลยลูกรัก แม่ไม่รู้จักสึกเจ็ บอะไรเลย"

และก็เป็นครั้งที่ 8 ที่แม่โก ห ก แล้วภายหลังที่แม่โก ห ก ผม ดวงตาของคุณได้ปิดลงตลอดกาล

ครอบครัวเป็นสิ่งจำเป็น ดูแลคนข้างกายของคุณให้ดี อย่าปล่อยทิ้ง ใส่ใจกันให้มากมายๆก่อนจะสายไป
แม่
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13628/
Tags : พ่อแม่